یکی از مشکلاتی که در پی همه گیر شدن شبکه های اجتماعی رخ داد مشکلی است به نام قضاوت زود هنگام.
انسان ها تنها از داخل یک قاب 5 یا 6 اینچی ماجرا را آن همه نه به صورت کامل بلکه از منابع مختلف می شنویم و گاهی بدون حتی جزئیات می شنویم و متاسفانه بر همین اساسِ بی اساس، به راحتی افراد را قضاوت میکنیم.
قضاوت کردن در فضای مجازی راحت است.
کسی نیست که انسان را مواخذه کند و در صورت جویا شدن افراد مختلف؛ تنها با زدن یک دکمه و بلاک کردن آنها دیگر خبری از آن ها نخواهد بود.
اما آیا اطلاع دارید که با همین قضاوت های نابجا و زودهنگام چه زندگی هایی از هم پاشیده است و چه صدمات جبران ناپذیری به دیگران وارد شده؟
در دنیای واقعی نیز پس از تحقیق بسیار و پرس و جو از همه طرف های ماجرا میتوان دیگران را قضاوت کرد؛
پس چطور به خودمان اجازه میدهیم دیگران را بدون داشتن اطلاعات کامل فضاوت کنیم؟
قضاوت های نادرست در رسانه ها علاوه بر خراب کردن زندگی دیگر افراد، تاثیر مستقیم بر روی زندگی خود شخص قضاوت کننده نیز خواهند داشت.
افرادی که با کوچکترین نظری ابراز عقیده میکنند و دیگران را سرزنش میکنند؛ تنها خودشان را به عنوان انسان هایی نادان و ناآگاه جلوه میدهند.
